Γκίκας : «Θέλουμε ο Αστέρας των παιδικών μας χρόνων να συνεχίσει να υπάρχει…»
- Λεπτομέρειες
Δεν ήταν μόνον το κίνητρο να δημιουργηθεί μια ομάδα γιατί έτσι προέτρεπε η εποχή τα μότο της και γενικά όλη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της νεότητας. Το πιο βασικό κίνητρο για τη δημιουργία του Αστέρα ήταν πως όλα έγιναν με συνταγή που είχε μέσα φιλία, αγάπη, εκτίμηση και πάθος για το ποδόσφαιρο. Και όταν μιλάμε για τον Αστέρα τότε το σημείο αναφοράς αυτής της υπέροχης από κάθε άποψης ομάδος ήταν το 1984. Ήταν το έτος… γέννησης του… «μωρού» που σήμερα αυτονόητα και ύστερα από 32 χρόνια φορά πλέον μακριά πανταλόνια και σκέφτεται όπως ένας 50αρης!!! Σ’ αυτή την ηλικία πάνω – κάτω μπορεί να εκτιμηθεί η ηλικία του Δημήτρη Γκίκα και του Κώστα Βασιλάτου (προπονητής σήμερα), που ήταν οι εμπνευστές αυτής της όμορφης προσπάθειας και ομάδος που σήμερα πρωταγωνιστεί στα γήπεδα της Βάρης συμμετέχοντας στο πρωτάθλημα της Ένωσης Ανεξάρτητων ομάδων Αττικής. Και φυσικά η ερώτηση κλασική προς τον Δημήτρη (Γκίκα). Πως ξεκίνησε αυτή η ιδέας;
-Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά που αργότερα κι εμείς απορήσαμε πως τα καταφέραμε! Άλλωστε ήταν η νιότη ήταν το αίμα που έβραζε και την εποχή εκείνη μας ήθελε ετοιμοπόλεμους με το σορτάκι και τη φανέλα να παίζουμε ποδόσφαιρο. Ήταν μια απόφαση που την πήραμε πολύ΄γρήγορα και χωρίς να κοιτάξουμε πουθενά, με μοναδικό γνώμονα πως θέλαμε να κάνουμε κι εμείς τη δική μας ομάδα και να ταξιδέψουμε στον ποδοσφαιρικό γαλαξία και των άλλων.
- Και τα καταφέρατε;
- Ναι σε απόλυτο βαθμό. Και όχι τόσο αγωνιστικά, διότι ήταν κάτι που τις περισσότερες φορές δεν μας ένοιαζε και τόσο, αφού σ’ αυτή την ποδοσφαιρική μας παρέα μπήκαν κι άλλα στοιχεία και συναισθήματα που μας έκαναν πραγματικά να ξεχάσουμε το λόγο που τη δημιουργήσαμε. Σε κάθε παιχνίδι που κάναμε, μας έδενε όλο και περισσότερο ο σεβασμός και η αλληλοεκτίμηση του ενός προς τον άλλον Έτσι απλώθηκε πάνω από την ομαδα ένα πέπλο φιλίας που μας καθοδήγησε και μας έφτασε μέχρι σήμερα να είμαστε εδώ ακόμη και να ασχολούμαστε ακόμη…
Διαβάστε περισσότερα: Γκίκας : «Θέλουμε ο Αστέρας των παιδικών μας χρόνων να συνεχίσει να υπάρχει…»